پیش زمینه و هدف: در هر نظام تعلیم و تربیت میزان پیشرفت تحصیلی دانشآموزان یکی از شاخصهای موفقیت در فعالیتهای علمی است. هدف پژوهش حاضر آزمون الگوی رابطه علی هوش هیجانی و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی از طریق میانجیگری انگیزش تحصیلی در دانشآموزان پسر سال دهم دبیرستانهای شهر اهواز بود.
مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، جامعه آماری را کل دانشآموزان پسر سال دهم دبیرستان های شهر اهواز تشکیل دادند که به روش تصادفی چند مرحلهای، ۳۶۴ دانشآموز پایه دهم از بین نواحی دو و سه شهر اهواز به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر GSE-17، پرسشنامه هوشهیجانی پترایدز و فارنهام و مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم از آزمون بوت استراپ در دستور کامپیوتری ماکرو پریچر و هیز استفاده شد.
یافتهها: بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود. به طور کلی نتایج نشان داد که در کل نمونه تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها به جز مسیر خودکارآمدی به انگیزش بیرونی از لحاظ آماری معنیدار بودند. همچنین نتایج نشان داد مسیرهای غیر مستقیم خودکارآمدی و هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش درونی و انگیزش بیرونی معنیدار بودند.
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش، نشان داد که مدل پیشنهادی از نیکویی برازش خوبی برخوردار است و میتواند در شناخت عوامل تأثیرگذار در عملکرد تحصیلی مفید باشد. همچنین، این مدل میتواند به مثابه الگویی مطلوب برای تدوین برنامههای پیشرفت تحصیلی مثمر ثمر باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/4/25 | ویرایش نهایی: 1396/6/23 | پذیرش: 1396/8/28 | انتشار: 1396/9/30
نظرات کاربران
نظر ارسال شده توسط نام یا پست الکترونیک در تاریخ 1397/3/3
talebi1353@gmail.com
نظر ارسال شده توسط نام یا پست الکترونیک در تاریخ 1398/1/24
shvatandoost@gmail.com