دوره 4، شماره 8 - ( 3-1399 )
جلد 4 شماره 8 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی شهر قدس، تهران، ایران
چکیده: (2632 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی شایستگی اجتماعی کودکان بر اساس متغیرهای خودکارآمدی اجتماعی و شیوههای فرزندپروری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی، همبستگی و جامعه آماری متشکل از دانش آموزان پسر کلاسهای چهارم و پنجم مقطع دبستان مدارس منطقه 6 تهران به تعداد 810 نفر و نمونه تعداد 240 نفر بود که به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. .به منظور گردآوری دادههای پژوهش از پرسشنامه سبکهای فرزندپروری والدین بامریند، مقیاس خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز و مقیاس شایستگی اجتماعی توسط کوهن و رسمن و به منظور تجزیه و تحلیل دادههای پژوش از روش تحلیل رگرسیون چندمتغیری و نرمافزار ۲۲ SPSS- استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد رابطه بین شایستگی اجتماعی و خودکارآمدی و سبک فرزندپروری مقتدرانه رابطه مثبت و معناداری با شایستگی اجتماعی کودکان دارد و سبک مقتدرانه رابطه منفی و معناداری با شایستگی اجتماعی کودکان دارد. اما سبک سهلگیرانه رابطه معناداری با شایستگی اجتماعی کودکان نداشت.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |