دوره 11، شماره 15 - ( 12-1400 )                   جلد 11 شماره 15 صفحات 18-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
چکیده:   (1318 مشاهده)
نظر به استفاده‌ی مفرط (آسیب‌زا) از گوشی تلفن‌همراه در جایگاه نوعی اعتیاد رفتاری عصر تجدد و نیز عوارض احتمالی آن، در پژوهش کمّی و توصیفی (رابطه‌ا‌ی) حاضر با هدف ارزیابی نقش طرحواره‌های ناسازگار اولیه و نیز اضطراب‌وجودی در پیشبینی این اختلال، نمونه‌ای به حجم نهائی 310 نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در نیمسال اول تحصیلی 98-97 در دانشکده‌ی شیمی داروئی-صنایع غذائی و علوم تغذیه‌ی دانشگاه آزاد اسلامی تهران که به روش دردسترس و درپی معارفه‌ی حضوری پژوهشگر، مورد گزینش قرارگرفته‌بودند در معرض اجرای نسخ فارسی پرسشنامه‌های فرم کوتاه طرحواره‌ی یانگ (YSQ-SF)، اضطراب‌وجودی گود (EAS) و استفاده‌ی مفرط از گوشی تلفن‌همراه جنارو و همکاران (COS) که علی‌رغم برخورداری از ماهیتی خودسنجی از روائی و پایائی نسبتا قابل‌قبولی برخوردارند، همراه‌با دو متغیر جمعیت‌شناختی جنسیت و سن قرارگرفتند. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در نرم‌افزار آماری SPSS 25، در دو بخش توصیفی (با ارزیابی شاخص‌های آماری متداول و پیش‌فرض‌های ضروری، به‌واسطه‌ی آزمون‌های مناسب مربوطه) و استنباطی، از تائید سه فرضیه‌ی موردطرح در این پژوهش، یعنی سهم مستقیم و معنادار طرحواره‌های ناسازگار اولیه (به‌ویژه طرحواره‌ی اطاعت با برخورداری از بیشترین شدت‌تاثیر) و اضطراب‌وجودی در پیشبینی میزان استفاده از گوشی تلفن‌همراه، و نیز همبستگی مثبت معنادار میان طرحواره‌های ناسازگار اولیه (به‌ویژه طرحواره‌ی شکست با بالاترین ضریب همبستگی احتسابی) با اضطراب‌وجودی در سطح اطمینان حداقل 95% و عمدتا با اتّکاء به آزمون رگرسیون چندگانه (درپی تائید پیشفرض‌های موردنیاز) حکایت‌می‌نمایند. درنهایت، پیشنهاداتی چند درباب طرح‌های پژوهشی آتی (درراستای یافته‌های تحقیق حاضر) در اختیار علاقه‌مندان قرارگرفت.
متن کامل [PDF 715 kb]   (534 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/12/25 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.