دوره 11، شماره 15 - ( 12-1400 )                   جلد 11 شماره 15 صفحات 10-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


عضو هیئت علمی گروه روان‌شناسی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران
چکیده:   (1561 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: آنچه نگران کننده است این است که علی رغم دانش موجود در خصوص اهمیت نحوه تعامل و تربیت نوجوانان، بسیاری از نوجوانان در سراسر جهان همچنان در محیط ­هایی بزرگ می­شوند که با تنبیه، آزار عاطفی، جسمی و بی ­توجهی مشخصی می ­شوند؛ در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شفقت‌درمانی والدین بر همدلی و اعتماد به نفس نوجوانان انجام شد. مواد و روش‌ کار: روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش ­آموزان دختر منطقه 4 شهر تهران و نیز والدین (پدر و مادر) آن ­ها بود که از این میان 30 دانش ­آموز به شیوه هدفمند انتخاب و بر اساس تخصیص بلوک تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند (هر گروه شامل 15 نفر). والدین گروه آزمایش 7 جلسه شفقت­ درمانی گروهی دریافت کرد. در طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ­ای دریافت نکرد. گردآوری داده ­ها با استفاده از پرسشنامه همدلی و مقیاس اعتماد به نفس صورت گرفت؛ و داده­ ها بر اساس تجزیه و تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد در دختران نوجوان گروه آزمایش تغییر معناداری در بهبود متغیرهای اعتماد به نفس و ابعاد همدلی (نگرانی همدلانه، اندوه شخصی، دیدگاه­پذیری) در پس آزمون نسبت به گروه کنترل تحت تأثیر مداخله شفقت­درمانی والدین به وجود آمده است (05/0>p). بحث و نتیجه‌گیری: در مجموع می­توان بیان داشت که شفقت­درمانی والدین این پتانسیل را دارد که بهبود اعتماد به نفس و همدلی در فرزندان را در پی داشته باشد.
متن کامل [PDF 401 kb]   (543 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/12/25 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.