دوره 14، شماره 18 - ( 9-1401 )
جلد 14 شماره 18 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینیشهر، اصفهان، ایران
چکیده: (2059 مشاهده)
هدف از انجام پژوهش حاضر، پیشبینی اضطراب جدایی بر اساس ذهنیسازی والدینی با نقش میانجی تنظیم هیجان است. روش پژوهش همبستگی با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان سوم تا پنجم ابتدایی و مادران آنها در شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود که 160 نفر از آنها بهعنوان نمونه به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در این پژوهش پرسشنامههای اضطراب جدایی (نسخه والدین) هان و همکاران (2003)، ذهنیسازی والدینی لویتن و همکاران (2017) و تنظیم هیجان گراس و جان (2003) بود که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از دو روش توصیفی (شاخصهای مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (معادلات ساختاری) از نرمافزار SPSS-V24 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. نتایج نشان داد که ذهنیسازی والدینی میتواند بهصورت مستقیم و غیرمستقیم (با نقش میانجی تنظیم هیجان)، اضطراب جدایی را پیشبینی کند. بهطورکلی نتایج پژوهش حاکی از آن بود که تنظیم هیجان در رابطه بین اضطراب جدایی و ذهنیسازی والدینی، نقش میانجی دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |