مریم ثقفی،
دوره ۱۵، شماره ۱۹ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی امیددرمانی بر مدیریت استرس و سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش پژوهشی حاضر نیمه آزمایشی است و برای جمع‌آوری داده‌ها از طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه‌آماری پژوهش را ۲۱۰۰۰ بیمار عضو جامعه ام اس شهر تهران تشکیل داده‌اند که از بین آن‌ها، ۵۴ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (۲۹ نفر) و گروه کنترل (۲۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش امیددرمانی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل استرس ادراک شده کوهن (۱۹۸۳) و سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۲) بودند که در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم‌افزار SPSS۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام گرفت. یافتهها نشان داد که امیددرمانی باعث بهبود مدیریت استرس در بیماران مبتلا به ام اس شد. همچنین نتایج نشان داد که امیددرمانی باعث بهبود سلامت روان و مولفه‌های آن در بیماران مبتلا به ام اس گردید. بنابراین به نظر می‌رسد، امیددرمانی می‌تواند باعث کاهش استرس و تکنیک‌های موثری را برای بهبود سلامت روان در بیماران مبتلا به ام اس ارائه دهد.
