هدف مقاله حاضر مقایسه تعادل عاطفی و حساسیت بین فردی در بین دانش آموزان عادی با دانش آموزان دارای معلولیت شهرستان گرمسار بود. روش این پژوهش از نوع علی-مقایسه‌ای است. نمونه این پژوهش شامل ۹۰ دانش‌آموز (۴۵ دانش‌آموز دارای معلولیت و ۴۵ دانش‌آموز عادی به شیوه همتاسازی) بود که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های حساسیت بین فردی بویس و پاپکر و تعادل عاطفی برادبورن استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از شاخص‌های توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که بین دانش آموزان دارای معلولیت و عادی در حساسیت بین فردی و تعادل عاطفی تفاوت معناداری وجود دارد یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از مشکلات دانش آموزان دارای معلولیت درزمینه مهارت‌های بین فردی-ارتباطی و کاستی‌هایی در رشد عاطفی است. ازآنجایی‌که عملکرد تحصیلی و مهارت بین فردی و عاطفی دانش آموزان ممکن است به‌طور متقابل بر هم تأثیر بگذارند، لذا شناخت ویژگی‌های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان دارای معلولیت ازجمله گام‌های اساسی در فرآیند تشخیص و بازپروری این دانش آموزان است.
