هدف اساسی از این پژوهش بررسی رابطه بین استرس شغلی با کیفیت زندگی و سازگاری زناشویی ماماهای شهرستان سیرجان می‌باشد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه ماماهای شهرستان سیرجان که تعداد آنها حدود ۱۵۰ نفر می‌باشد که طبق جدول مورگان ۱۰۸ نفر از آنها و به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب گردیده اند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه استرس شغلی تافت و اندرسون (۱۹۸۱)، کیفیت زندگی ارلی (۱۹۹۸) و سازگاری زناشویی اسپانیر ( ۱۹۷۶) می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss ویراست ۲۴ و آزمون‌های اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین استرس شغلی با کیفیت زندگی و سازگاری زناشویی ماماها رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. همچنین بین مولفه‌های استرس شغلی (مرگ و مردن، درگیری با پزشکان، آمادگی ناکافی، عدم پشتیبانی، حجم کار و عدم اطمینان در مورد درمان) با کیفیت زندگی و سازگاری زناشویی ماماها رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد مهمترین پیش‌بینی کننده کیفیت زندگی ماماها، حجم کار آنها می‌باشد و مهمترین پیش‌بینی کننده سازگاری زناشویی ماماها، آمادگی ناکافی آنها می‌باشد.
