دِلارام مقیمی بیدهندی،
دوره ۱۳، شماره ۱۷ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
بدون شک دوره همه‌گیری کرونا، باعث تحول زیادی در اتفاقات روزمره زندگی افراد شد. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آﻣﻮزش الکترونیکی ﺑﺴیاری از محدودیت‌های آﻣﻮزش به شیوه‌ی سنتی رﻓﻊ گردید. در حقیقت می‌توان آﻣﻮزش الکترونیکی را مقدمه‌ای ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ یکی از جنبه‌های ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ داﻧﺴﺖ که ﻋﺒﺎرت از ایجاد فرصت‌های ﺑﺮاﺑﺮ آموزشی ﺑﺮای ﻫﻤﮕﺎن بود. تحقیقات نشان داد که دانشآموزان به نسبت معلمین مهارت بیشتری در به‌کارگیری نرم‌افزارهای آموزشی داشته و همچنین بر اساس این تحقیق تقریباً نیمی از مدارس دارای تکنسین رایانه نبود که نشان‌دهنده این عامل بود که شرایط مناسب به منظور استفاده از آموزش مجازی فراهم نیست. این شیوه سعی داشت تا از هر دو نوع روش آنلاین و آفلاین به صورت ترکیبی به منظور ایجاد بهترین تعامل با فراگیران و افزایش کارایی روش‌های آموزش مجازی استفاده نماید. عواملی چون ساختارهای مختلف سامانه مدیریت آموزشی، اختلاف سلایق در طراحی متن و محتوا، روش‌های متفاوت آزمون و ارزیابی، کاهش ارتباط فیزیکی بین معلم و فراگیر و نیز توجه به حجم سرمایه‌گذاری بر ابزارها و زیرساخت‌ها و آمادگی نیروی انسانی بر پیاده‌سازی آموزش مجازی باعث شد که آسیب‌های ورود ابزار الکترونیکی چون تبلت به فضای آموزشی احساس شود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیقی کیفی (مروری) به حساب میآید. جامعه آماری پژوهش حاضر سایت‌های معتبر (اریک، مگ ایران، پرتال جامع علوم‌انسانی و...) ، مقاله‌ها و پژوهش‌ها و پایان‌نامه‌ها بود. یافته‌ها نشان داد آموزش مجازی به عنوان رکن مؤثر در آموزش می‌تواند با رفع چالش‌ها موجب افزایش بهره‌وری آموزش و یادگیری، دسترسی عمومی و.... شود به شرط آن که بدان توجه شود و با بررسی‌های بیشتر الگویی جامع (الگوی حکمرانی آموزش مجازی) برای نحوه استفاده از آن در آموزش و پرورش تدوین گردد.
صابر صالح نژاد بهرستاقی، علی حیدری پرچکوهی،
دوره ۱۴، شماره ۱۸ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی تاثیر آموزش مجازی بر قضاوت اخلاقی دانش آموزان در دوران همه گیری بیماری کرونا بود. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و به لحاظ روش گرداوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشآموزان مقطع متوسطه دوره اول و دوم بود که از این میان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونهگیری تصادفی ساده نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش دو پرسشنامه آموزش مجازی وطن پرست و همکاران (۱۳۹۵)، و پرسشنامه قضاوت اخلاقی سسینها و وارما (۱۹۹۸)، بود. روایی ابزار از طریق روایی ظاهری و محتوا مورد تحلیل قرار گرفت و تایید شد. همچنین، برای سنجش پایایی ابزار، از آلفای کرونباخ استفاده شد که بالاتر از ۰,۷ گزارش شد ه نشان از پایا بودن ابزار داشت. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس مدلسازی معادلات ساختاری انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مجازی بر قضاوت اخلاقی دانش آموزان در دوران همه گیری بیماری کرونا تاثیر معناداری دارد.
