کلثوم فلاح، نعمت ستوده اصل،
دوره ۱۲، شماره ۱۶ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان امید و کیفیت زندگی در بیماران زن مبتلابه سرطان‌های پوستی تحت شیمی‌درمانی صورت پذیرفت. روش پژوهش توصیفی – مقطعی که در سال ۱۴۰۰ بر روی ۱۳۰ نفر از این جمعیت بیماران که تحت شیمی‌درمانی در بیمارستان‌های شهر مشهد بودند، انجام شد. به دلیل حضور ۱۷۶ نفر بیمار زن مبتلا به سرطان‌های پوست، تمامی آن‌ها به‌صورت سرشماری انتخاب شدند که از این تعداد فقط ۱۳۰ نفر اقدام به تکمیل پرسشنامه‌ها نمودند درنتیجه به همان تعداد نیز برای تکمیل پرسشنامه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه استاندارد پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) و امید به زندگی میلر بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استباطی (آزمون( Chi-square استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان امید و کیفیت زندگی در بیماران زن مبتلابه سرطان‌های پوستی تحت شیمی‌درمانی از متئوسط جامعه پایین تر است. همچنین زنان با میزان تحصیلات بالاتر، شرایط اقتصادی بهتر و متاهل نسبت به سایر افراد مبتلا از امیدواری بیشتری برخوردار بودند. این عوامل با کیفیت زندگی بیماران زن مبتلابه سرطان‌های پوستی تحت شیمی‌درمانی رابطه معناداری نداشتند.
