پیش‌زمینه و هدف: سو مصرف مواد یک بیماری جسمی، روانی و اجتماعی است که باعث تغییر در عملکرد طبیعی مغز می‌شود و زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عدم تحمل ابهام، ناگویی خلقی و اضطراب در افراد مبتلا سو مصرف مواد مخدر انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود که همراه با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه افرادی بود که در سال ۱۴۰۲ به مرکز ترک اعتیاد سلامت شهرستان جهرم مراجعه کرده و درحال درمان بودند. تعداد ۴۰ نفر به‌عنوان نمونه از این جامعه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه ۲۰ نفر) تقسیم شدند. دو گروه پیش و پس از مداخله به پرسشنامه تحمل ابهام مک‌لین (MSTAT-II)، پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (TAS-۲۰) و مقیاس اضطراب لاویبوند (DASS-۲۱) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-۲۱ و آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر متغیرهای تحمل ابهام (۰۰۱/۰=P)، دشواری در تشخیص احساسات (۰۰۱/۰=P)، جهت‌گیری خارجی (۰۰۳/۰=P) و اضطراب (۰۰۱/۰=P)، در مرحله پس‌آزمون تأثیر معنادار دارد. طبق این نتایج درمان شناختی رفتاری به‌طور معناداری باعث کاهش عدم تحمل ابهام، ناگویی خلقی و اضطراب شرکت‌کنندگان گروه آزمایش شد (۰۰۱/۰< p). نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان از روش درمان شناختی رفتاری در جهت کاهش اختلالات روان‌شناختی و درنتیجه افزایش سلامت روان‌شناختی افراد دچار سو مصرف مواد بهره برد.
