زمینه و هدف: اختلال کمتوجهی – بیشفعالی الگویی از مشکلات است که معمولاً در کودکی ایجاد میشود ولی ممکن است در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند و به ناکامیهای شغلی و تحصیلی بیانجامد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه طرحوارههای ناسازگار، باورهای فراشناختی و فراهیجانی مثبت در افراد مبتلا به اختلال کمتوجهی-بیشفعالی و افراد سالم اجرا گردید. روش بررسی: طرح پژوهش از نوع علی- مقایسه‌ای بود. جامعهی آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل بزرگسالان مبتلا به اختلال کمتوجهی – بیشفعالی و بزرگسالان سالم در سال ۱۴۰۰ بود که از این تعداد، ۶۰ نفر شامل ۳۰ بزرگسال مبتلا به اختلال و ۳۰ بزرگسال سالم به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه‌های پژوهش یعنی طرحوارههای ناسازگار اولیه (یانگ، ۲۰۰۵) و باورهای فراشناخت و فراهیجان مثبت (بیر و مونته، ۲۰۱۰) را تکمیل نمودند. تحلیل داده‌‌ها با استفاده از روش T مستقل و در بستر نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها نیز برابر با ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که طرحوارههای ناسازگار بزرگسالان مبتلا به اختلال کمتوجهی – بیشفعالی در هر ۵ حوزه بریدگی و طرد (۰۰۱/۰p<)، خودگردانی و عملکرد مختل (۰۰۱/۰p<)، حد و مرزهای مختل (۰۰۱/۰p<)، دیگر جهت‌مندی (۰۰۱/۰p<) و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (۰۰۱/۰p<) بیشتر از بزرگسالان عادی و میانگین نمرات فراشناخت و فراهیجان مثبت بزرگسالان عادی بیشتر از بزرگسالان مبتلا به این اختلال بود (۰۰۱/۰p<). نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش میتوان با شناسایی طرحوارههای ناسازگار و باورهای فراشناختی و فراهیجانی مثبت به بهبود نشانگان اختلال کمتوجهی – بیشفعالی در بزرگسالان کمک نمود.
