کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
چکیده: (873 مشاهده)
هدف اصلی پژوهش حاضر، تأثیر رفتار درمانی دیالکتیک برکاهش تکانشگری زنان مبتلا به همبودی اختلال شخصیت مرزی و سوءمصرف شیشه در مراجعین اورژانس اجتماعی بهزیستی استان همدان میباشد. این پژوهش طرح نیمهتجربی از نوع پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه است و جامعه آماری آن کلیه زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و سوءمصرف شیشه میباشد که در مرکز اوژانس اجتماعی بهزیستی شهر همدان نگهداری میشوند که با روش نمونهگیری در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب و به صورت مساوی و کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس تنها گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای تحت رفتار درمانی دیالکتیک به صورت گروهی قرار گرفت. برای جمعآوری دادهها برای متغیر شخصیت مرزی از آزمون بالینی چندمحوری میلون 3 (1977) و متغیر تکانشگری از مقیاس تکانشگری بارات (1959) استفاده شد که در پیشآزمون و پسآزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کووا ریانس استفاده شد. نتایج فرضیه اصلی نشان میدهد متغیر مستقل رفتار درمانی دیالکتیک تأثیر معناداری بر متغیرهای وابسته تکانشگری زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (65/1985 F= و P<0/001) و تکانشگری زنان مبتلا به سوءمصرف مواد (58/291 F= و P<0/001) داشته است؛ بنابراین مداخله در کاهش تکانشگری و سوءمصرف شیشه تأثیر داشته است. نتایج فرضیه فرعی اول نشان میدهد متغیر مستقل رفتار درمانی دیالکتیک تأثیر معناداری بر متغیر کاهش تکانشگری در زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی داشته است (26/2016 F= و P<0/001)؛ بنابراین مداخله در کاهش تکانشگری زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در مراجعین اورژانس اجتماعی بهزیستی استان همدان تأثیر داشته است. نتایج جدول فرضیه فرعی دوم نشان داد متغیر مستقل (گروه) تأثیر معناداری بر متغیر وابسته (کاهش تکانشگری) زنان مبتلا به سوءمصرف شیشه داشته است (52/299 F= و P<0/001)؛ بنابراین مداخله در کاهش تکانشگری زنان مبتلا به سوءمصرف شیشه در مراجعین اورژانس اجتماعی بهزیستی استان همدان تأثیر داشته است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/2/11 | ویرایش نهایی: 1401/2/11 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10