دوره 4، شماره 8 - ( 3-1399 )
جلد 4 شماره 8 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Safavi R, Alizadeh A. The effectiveness of group reality therapy counseling on procrastination and loneliness in Na addicts in Tehran. JNIP 2020; 4 (8) :1-12
URL: http://jnip.ir/article-1-290-fa.html
URL: http://jnip.ir/article-1-290-fa.html
صفوی راحله، علیزاده عبداله. اثربخشی مشاوره گروهی واقعیت درمانی بر تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان NA شهر تهران. فصلنامه ایده های نوین روانشناسی. 1399; 4 (8) :1-12
کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
چکیده: (2527 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره گروهی واقعیت درمانی بر تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان NA است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل معتادان NA شهر تهران و نمونه‌گیری با روش تصادفی ساده 30 نفر انتخاب شدند. برنامه آموزشی مداخله اثربخشی مشاوره گروهی واقعیت درمانی در 8 جلسه و جلسه 60 دقیقه برای گروه آزمایش انجام گرفت. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه احساس تنهایی دی توماسو، برانن و بست (۲۰۰۴) و پرسشنامه تعلل ورزی محض استیل (۲۰۱۰) استفاده شده است. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی آزمون لون، کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که بین تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان NA قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری وجود دارد. وجود تفاوت معنادار در زیر مقیاس‌های احساس تنهایی شامل (تنهایی رمانتیک، تنهایی خانوادگی، تنهایی اجتماعی) (p<0.001). و در تعلل ورزی (p<0.001). براین اساس برگزاری جلسات مداخله گروهی واقعیت درمانی بر تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان NA مؤثر است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/5/4 | ویرایش نهایی: 1399/6/25 | پذیرش: 1399/3/10 | انتشار: 1399/3/10
دریافت: 1399/5/4 | ویرایش نهایی: 1399/6/25 | پذیرش: 1399/3/10 | انتشار: 1399/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
