Salari F. THE RELATIONSHIP BETWEEN MARITAL COMMITMENT AND MOTHERS' QUALITY OF LIFE WITH THEIR CHILDREN'S ATTACHMENT STYLES. JNIP 2020; 4 (8) :1-7
URL:
http://jnip.ir/article-1-456-fa.html
کارشناسی ارشد، روانشناسی، حکمت رضوی
چکیده: (1077 مشاهده)
بحث رابطه میان فرزندان و پدر مادرها مدت زیادی است توجه متخصصین روانشناسی و تعلیم تربیتی را جلب کرده است .رابطه والد فرزندی یک رابطه اساسی و حیاتی جهت به وجود اوردن امنیت و عشق است. دلبستگی یک عمل دو طرفه از ارتباط هیجانی است که بر رشد روانشناختی فیزیکی و شناختی کودک اثر میگذارد و پایهای در جهت اعتماد و بیاعتمادی کودک محسوب میشود .رابطه صریح داشتن در خانواده و مهارت مشارکت و همفکری و درک احساسات برای رشد ظرفیت روانی کودک در تنظیم فکرها و عواطف او لازم است. پژوهش حاضر به بررسی رابطه تعهد زناشویی و کیفیت زندگی مادران با سبکهای دلبستگی فرزندان پرداخته است. این مطالعه توصیفی در سال 99 بر روی 200 زن ساکن مشهد که حداقل 5 سال از زندگی مشترک آنها میگذرد انجام شد. در این پژوهش از پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (1387)، پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون میان سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با تعهد زناشویی و همچنین کیفیت زندگی مادران ارتباط منفی و معنادار وجود دارد. میان تعهد زناشویی و همچنین سبک دلبستگی ایمن با کیفیت زندگی مادران ارتباط مثبت و معنیدار وجود دارد (P<0.05). بر اساس نتایج مطالعه، هر چه سبک دلبستگی ایمن بالاتر باشد تعهد شخص افزایش مییابد و همچنین اگر دلبستگی شخص بیشتر اجتنابی و اضطرابی باشد، تعهد شخصی او کمتر است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/2/27 | پذیرش: 1399/3/10 | انتشار: 1399/3/10