دوره 1، شماره 1 - ( زمستان 1395 )
جلد 1 شماره 1 صفحات 66-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadnejad F, Mohammadnejad M. evaluate the effect of Buprenorphine therapy on the inhibit impulses of drug-abusers. JNIP 2017; 1 (1) :59-66
URL: http://jnip.ir/article-1-53-fa.html
URL: http://jnip.ir/article-1-53-fa.html
محمد نژاد فاطمه، محمد نژاد مریم. بررسی اثر درمان با بوپرنورفین بر توانایی مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد . فصلنامه ایده های نوین روانشناسی. 1395; 1 (1) :59-66
چکیده: (4831 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: اعتیاد یکی از بزرگ‌ترین معضل‌های اجتماعی است که آثار سوءی برای خانواده‌ها و سوء مصرفکنندگان مواد در پی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمان با بوپرنورفین بر توانایی مهار تکانه در سوء مصرفکنندگان مواد بوده است.
مواد و روش کار: این مطالعه به صورت شبه آزمایشی و به شیوه‌ی پیش‌آزمون- پس‌آزمون تک گروهی انجام شد. جامعه‌ی آماری این مطالعه کلیه‌ی سوء مصرفکنندگان موادی است که طی شش ماهه‌ی دوم سال ۱۳۹۵ به مراکز ترک اعتیاد در شهر ساری مراجعه کردند. نمونه مورد مطالعه ۳۴ سوء مصرف‌کننده مواد بودند که به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده، قبل و ۵۰ روز پس از درمان نگه‌دارنده با بوپرنورفین مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس تکانشگری بارات و آزمون برو - نه - برو برای سنجش توانایی مهار تکانه در سوء مصرفکنندگان مواد استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری t وابسته تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی حاکی از کاهش معنیدار نمره‌ی کل تکانشگری و تکانشگری شناختی در مقیاس بارات و کاهش معنیدار شاخص‌های بازداری در آزمون برو- نه- برو پس از درمان نگه‌دارنده با بوپرنورفین بوده است.
بحث و نتیجه‌گیری: مطابق با یافته‌های این مطالعه درمان نگه‌دارنده با بوپرنورفین راهبرد مؤثری برای افزایش توانایی بازداری و مهار تکانه در سوء مصرفکنندگان مواد می‌باشد. در مواردی که کاهش رفتارهای تکانشی سوء مصرفکنندگان مواد در دوره‌‌ی ترک مورد هدف باشد، می‌‌توان از درمان با بوپرنورفین استفاده کرد.
مواد و روش کار: این مطالعه به صورت شبه آزمایشی و به شیوه‌ی پیش‌آزمون- پس‌آزمون تک گروهی انجام شد. جامعه‌ی آماری این مطالعه کلیه‌ی سوء مصرفکنندگان موادی است که طی شش ماهه‌ی دوم سال ۱۳۹۵ به مراکز ترک اعتیاد در شهر ساری مراجعه کردند. نمونه مورد مطالعه ۳۴ سوء مصرف‌کننده مواد بودند که به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده، قبل و ۵۰ روز پس از درمان نگه‌دارنده با بوپرنورفین مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس تکانشگری بارات و آزمون برو - نه - برو برای سنجش توانایی مهار تکانه در سوء مصرفکنندگان مواد استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری t وابسته تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی حاکی از کاهش معنیدار نمره‌ی کل تکانشگری و تکانشگری شناختی در مقیاس بارات و کاهش معنیدار شاخص‌های بازداری در آزمون برو- نه- برو پس از درمان نگه‌دارنده با بوپرنورفین بوده است.
بحث و نتیجه‌گیری: مطابق با یافته‌های این مطالعه درمان نگه‌دارنده با بوپرنورفین راهبرد مؤثری برای افزایش توانایی بازداری و مهار تکانه در سوء مصرفکنندگان مواد می‌باشد. در مواردی که کاهش رفتارهای تکانشی سوء مصرفکنندگان مواد در دوره‌‌ی ترک مورد هدف باشد، می‌‌توان از درمان با بوپرنورفین استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1395/10/22 | ویرایش نهایی: 1395/11/23 | پذیرش: 1395/12/25 | انتشار: 1395/12/30
دریافت: 1395/10/22 | ویرایش نهایی: 1395/11/23 | پذیرش: 1395/12/25 | انتشار: 1395/12/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
