کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (191 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه حساسیت اضطرابی و اضطراب سلامت با توجه به نقش میانجی تحمل پریشانی بود. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود که در آن 197 شرکتکننده از بین دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 1401-1402 با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب و با استفاده از سیاهه کوتاه اضطراب سلامت (HAI)، پرسشنامه حساسیت اضطرابی (ASI) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمون و گاهر نسبت به اندازهگیری متغیرهای پژوهش اقدام شد. یافتهها: تحلیل دادههای جمعآوریشده پس از کنار گذاشتن پاسخنامههای مخدوش و ناقص با استفاده از روش تحلیل مسیر بهوسیله نرمافزار SPSS نسخه 24 و Amos نسخه 24، نشان داد متغیر تحمل پریشانی قادر است رابطه حساسیت اضطرابی و اضطراب سلامت را بهطور مثبت و معنیدار تبیین نماید (P<0.05). پس نقش میانجی تحمل پریشانی تائید شد. بحث و نتیجهگیری: با توجه به نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه میان حساسیت اضطرابی و اضطراب سلامت، میتوان به این نتیجه رسید که تمرکز بر مؤلفههای حساسیت اضطرابی و تحمل پریشانی در فرآیندهای مداخلهای میتواند در کنترل علائم اضطراب سلامت مفید و مؤثر باشد. بنابراین میتوان به متخصصان سلامت روان توصیه کرد تا در فرآیند ارزیابی و ارزیابی حساسیت اضطرابی و تمرکز بر آن در صورت لزوم در دستور کار قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/2/2 | ویرایش نهایی: 1403/2/22 | پذیرش: 1402/12/10 | انتشار: 1402/12/10