هدف از انجام این پژوهش، پیش بینی اضطراب کودکان بر اساس عملکرد خانواده و شفقت ورزی به خود با میانجی گری استرس والدگری در مادران کودکان پیش دبستانی شهر اهواز بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان پیش دبستانی شهر اهواز بود. به این منظور 150 نفر به روش نمونه گیری خوشهای مرحلهای انتخاب شدند. روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای اضطراب کودکان اسپنس و همکاران (2001)، عملکرد خانواده مک مستر (1983)، شفقت ورزی به خود راس (2012) و استرس والدگری آبیدین (1992) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها به ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد (p<0.05). نتایج نشان داد تمامی مسیرهای مستقیم جز مسیر شفقت ورزی به خود به اضطراب کودکان معنادار شدند (p>0.05). همچنین، بین عملکرد خانواده با اضطراب کودکان از طریق استرس والدگری و نیز بین شفقت ورزی به خود با اضطراب کودکان از طریق استرس والدگری رابطه غیرمستقیم وجود داشت. نتایج به دست آمده، نشان دهنده مناسب بودن برازش مدل بود و از نتایج پژوهش میتوان در بهبود اضطراب در کودکان بهره گرفت.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1404/5/23 | ویرایش نهایی: 1404/6/8 | پذیرش: 1404/6/10 | انتشار: 1404/6/10