دانشجو دکتری روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی.
چکیده: (1108 مشاهده)
هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین نقش سبک زندگی تحصیلی در پیشبینی سازگاری و بهزیستی تحصیلی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهی دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 1402-1401 میباشد. تعداد اعضای نمونه 240 نفر در نظر گرفته شده است که با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در این پژوهش پرسشنامههای سبک زندگی تحصیلی صالحزاده و همکاران (1396)، سازگاری تحصیلی سینها و سینگ (1993) و بهزیستی تحصیلی تومینین-سوینی و همکاران (2012) بود که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرمافزار SPSS-23 بهره برده شد. نتایج نشان داد که بین سبک زندگی تحصیلی و سازگاری تحصیلی؛ و بین سبک زندگی تحصیلی و بهزیستی تحصیلی رابطه وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل آماری حاکی از آن بود که سبک زندگی تحصیلی توان پیشبینی سازگاری و بهزیستی تحصیلی را دارد، بدین صورت که سبک زندگی ارتقادهنده موجب افزایش سازگاری و بهزیستی تحصیلی؛ و سبک زندگی بازدارنده موجب کاهش سازگاری و بهزیستی تحصیلی میگردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/4/4 | ویرایش نهایی: 1402/4/5 | پذیرش: 1402/4/1 | انتشار: 1402/4/1