دوره 12، شماره 16 - ( 3-1401 )
جلد 12 شماره 16 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Korang Beheshti F. The effectiveness of cognitive-behavioral training based on face-to-face training on parenting styles for mothers with children with oppositional defiant disorder in Isfahan city. JNIP 2022; 12 (16) :1-13
URL: http://jnip.ir/article-1-721-fa.html
URL: http://jnip.ir/article-1-721-fa.html
کورنگ بهشتی فرشته. اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبک های فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در شهر اصفهان. فصلنامه ایده های نوین روانشناسی. 1401; 12 (16) :1-13
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی گرایش خانواده،دانشکده روانشناسی،مشاوره ومددکاری اجتماعی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر، ایران
چکیده: (733 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبکهای فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابلهای در شهر اصفهان بود
روش : در این مطالعهی کارآزمایی 50 نفر از مادران دارای کودکان 10-3 سالهی مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابلهای در اصفهان در سال 1397 وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو ارایه شد. گروه دوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. دادهها توسط نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل آزمونهای آنووا، کروسکال- والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند.
یافته ها: آموزش رو در روی بر بهبود مشکلات سلوک (P=0/03)، یادگیری (P=0/04)، بیش فعالی (P=0/007)، رفتار تکانهای (P=0/008) و اضطراب (P=0/02) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی- روانی (P=0/7) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: آموزش والدین کودکان دچار مشکلات سلوک، یادگیری، بیشفعالی، رفتار تکانهای و اضطراب با شیوهی آموزش رو در روی والدین در بهبود مشکلات کودکان موثر بود.
روش : در این مطالعهی کارآزمایی 50 نفر از مادران دارای کودکان 10-3 سالهی مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابلهای در اصفهان در سال 1397 وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو ارایه شد. گروه دوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. دادهها توسط نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل آزمونهای آنووا، کروسکال- والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند.
یافته ها: آموزش رو در روی بر بهبود مشکلات سلوک (P=0/03)، یادگیری (P=0/04)، بیش فعالی (P=0/007)، رفتار تکانهای (P=0/008) و اضطراب (P=0/02) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی- روانی (P=0/7) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: آموزش والدین کودکان دچار مشکلات سلوک، یادگیری، بیشفعالی، رفتار تکانهای و اضطراب با شیوهی آموزش رو در روی والدین در بهبود مشکلات کودکان موثر بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
